O wy! sprawiedliwe świadki Tej rany, co mię tak boli: Powiedzcie, jak jest dzień rzadki, Żebym nie płakał ich doli. Elegia o śmierci Ludwika Waryńskiego; Hitlerowskie obozy koncentracyjne - opis Czy polska proza „uniosła” doświadczenie hitlerowskich obozów ? Na postawione w temacie zadania pytanie zdecydowanie odpowiadam „tak”. Polska proza „uniosła” doświadczenie hitlerowskich obozów koncentracyjnych. Obraz holocaustu Żydów został ukazany w wielu opracowaniach, reportażach. Przykładem mogą być... Postawy i zmiany postaw ludzkich Postawy i zmiany postaw Postawy to względnie trwałe oceny ludzi, obiektów i pojęć. Wszystkie postawy mają komponent emocjonalny, poznawczy i behawioralny, chociaż mogą być oparte bar¬dziej na jednym z tych komponentów niż na pozostałych. Postawy można zmieniać na wiele różnych sposo¬bów. Jak pokazano w badaniach teorii dysonansu po... Kat i ofiara "Rozmowach z katem" "Zdążyć przed Panem Bogiem" "Początku" "Medalionach" Kat i ofiara w \"Rozmowach z katem\" \"Zdążyć przed Panem Bogiem\" \"Początku\" \"Medalionach\". Motyw kata i ofiary jest widoczny głównie w utworach:\"Rozmowy z katem\" Kazimierza Moczarskiego i \"Zdążyć przed Panem Bogiem\" Hanny Krall. O warszawskim getcie, martyrologii jego mieszkańców i powstaniu opowiada właśnie książka Hanny Krall. Ma po... Sformalizowany sposób planowania strategicznego Sformalizowany sposób planowania strategicznego: 1. Formułowanie celów - analiza i zrozumienie roli organizacji, zdefiniowanie misji, ustalenie zadań. 2. Identyfikacja obecnych zadań i strategii - co należy robić inaczej niż dotychczas by wykonać ustalone zadania. Nieraz definiowana misja może być podobna do stosowanej obecnie. 3. Analiza oto... Znaczenie pozytywnych emocji w reklamie Znaczenie emocji pozytywnych w reklamie W walce o konsumenta pomysłodawcy reklam sięgają po coraz to bardziej wyrafinowane metody manipulacji ludzkim umysłem. Wiele osób jest jednak przekonanych, że są uodpornione na reklamy. Powodem tego najprawdopodobniej jest zbyt wielka ilość reklam telewizyjnych, radiowych, w magazynach czy na billbord... Różnice między szlachcicem sarmatą a szlachcicem ziemianinem Szlachcic sarmata Konserwatyzm – postawa zachowawcza, przywiązanie do tradycji i niechęć wobec wszelkich reform czy innowacji Pogarda wobec innych narodów Chciwy, pyszny, chełpliwy, zarozumiały; charakteryzuje go sobiepaństwo Prowadzi życie żołnierskie; Musi być rycerski, waleczny, honorowy. Nie jest zbyt uczony Bóg – trwała ... Krótko o Wisławie Szymborskiej Wisława Szymborska - poetka pytań i wątpliwości. O Wisławie Szymborskiej i jej poezji Stanisław Barańczak napisał: Poetka bierze na siebie rolę współczesnego Noego; jej twórczość staje się arką, w której przynajmniej próbki tych wartości pragnie ocalić. Jakie to wartości? - obrona pojedynczości, przypadku, żywiołu życia przed kolektywizmem, d... Koncepcja człowieka w renesansie Renesansowa koncepcja człowieka i życia w renesansie CZŁOWIEK RENESANSU I JEGO SPRAWY WZORCE OSOBOWE OKRESU ODRODZENIA “ŻYWOT CZŁOWIEKA POCZCIWEGO” MIKOŁAJ REJ Jest to utwór parenetyczny czyli propagujący pewien typ osobowości, który ma być wzorem cnót dla czytelników współczesnych autorowi. W tym przypadku ideałem jest szlac... Erotyk. Autor: Krzysztof Kamil Baczyński. W po­to­ku wło­sów two­ich, w rze­ce ust. kniei jak wie­czór - ciem­nej. wo­ła­nie nada­rem­ne, da­rem­ny plusk. Jesz­cze w mro­ku owi­nę, tak jesz­cze róża nocy. i mie­nie świat ga­łąz­ka, strzę­pem albo ge­stem, po­tem nie­mo się sto­czy,
Skocz do treści Sklep Nowości Zapowiedzi Autorzy Aktualności O Iskrach Kalendarium Iskier Wirtualna wycieczka pl. Zbawiciela Kontakt Search for... Sklep Nowości Zapowiedzi Autorzy Aktualności O Iskrach Kalendarium Iskier Wirtualna wycieczka pl. Zbawiciela Kontakt Strona główna»Książki»Książki archiwalne»Elegia o śmierci Ludwika Waryńskiego Autor: Broniewski Władysław Cena detaliczna: Brak w magazynie Kategoria: Książki archiwalne Opis Informacje dodatkowe Elegia o śmierci Ludwika Waryńskiego to jeden z najpiękniejszych wierszy Władysława Broniewskiego. Oprawa Miękka Numer wydania I Data wydania 1982 Liczba stron 32 ISBN 83-207-0472-3 Opracowanie graficzne Zbigniew Czarnecki Podobne produkty Książka archiwalnaDzienniki. Zeszyty podróżne 2Cena detaliczna: Niedostępny Książka archiwalnaWielka rock encyklopedia (A-E)Cena detaliczna: Niedostępny Książka archiwalnaWino, kobiety i śpiewCena detaliczna: Niedostępny Książka archiwalnaZmagania o reformę. Z dziennika politycznego 1980–1990Cena detaliczna: Niedostępny Zamknij
Autor: Jan Kochanowski. Je­den pan wie­lo­moż­ny nie­daw­no po­wie­dział: "W Pol­sz­cze ślach­cic ja­ko­by też na karcz­mie sie­dział; Bo kto jed­no przy­je­dzie, to z każ­dym pić musi; A żona, po­ściel zwłó­cząc, nie­bo­ga się krtu­si." Czy­taj da­lej: (Fraszki pierwsze) O żywocie ludzkim (Fraszki to
Skocz do treści Sklep Nowości Zapowiedzi Autorzy Aktualności O Iskrach Kalendarium Iskier Wirtualna wycieczka pl. Zbawiciela Kontakt Search for... Sklep Nowości Zapowiedzi Autorzy Aktualności O Iskrach Kalendarium Iskier Wirtualna wycieczka pl. Zbawiciela Kontakt Zamknij Strona główna»Produkty otagowane „Broniewski Władysław” Wyświetlanie wszystkich wyników: 4 Filtr» Wierszem przez życie. PoezjeCena detaliczna: Niedostępny Książka archiwalnaListopadyCena detaliczna: Niedostępny Książka archiwalnaElegia o śmierci Ludwika WaryńskiegoCena detaliczna: Niedostępny Książka archiwalnaPoezjeCena detaliczna: Niedostępny
Wzorce osobowe w "Pieśni o Rolandzie" Wzory osobowe średniowiecza w Pieśni o Rolandzie Epoka wieków średnich – wielkich przeobrażeń Europy ukształtowała trzy wzorce postaw, godne naśladowania, propagowane przez literaturę i powielane w wielu odmianach: są to postaci heroicznego świętego – ascety, niezłomnego rycerza i dobrego

Horacy Exegi monumentum aere perennius Podmiotem lirycznym jest poeta, twórca. Stwierdza: Wystawiłem sobie pomnik trwalszy niż ze spiżu […] Ma on być niezniszczalny – nie zburzą go deszcze ani wiatry, nie zniknie też wraz z upływem lat. Ten trwały pomnik jest związany z twórczością Horacego. Wiersze poety zapewnią mu nieśmiertelność, będą wiecznie żywe – jego sława będzie trwać dopóty, dopóki Rzym będzie potężnym mocarstwem. Twórczość zapewni mu dostateczną pamięć i sławę, uchroni przed zapomnieniem ze strony ludzi. Pamięć jest tu pojęta ogólnie, jako coś, co ma zapewnić przetrwanie. Ma ona pomóc w pozostawieniu śladu po ziemskiej egzystencji człowieka. George Byron Giaur Giaur nigdy nie zapomniał o Leili, swojej ukochanej. Po jej śmierci nie mógł już zaznać szczęścia ani spokoju. Miał tylko nadzieję, że gdy sam umrze, spotka kochankę gdzieś w zaświatach. Największym źródłem jego cierpienia był fakt, że Leila zginęła przez niego. Nie żałował swoich czynów, nie chciał cofnąć czasu, ale nie mógł znieść myśli, że kobieta nie żyje. Cały czas miał w pamięci uczucie, które łączyło go z Leilą, a także szczęśliwe chwile, jakie razem przeżyli. Pamięć ta powodowała tylko jeszcze większą tęsknotę: gdy przebywał już w klasztorze, często mówił sam do siebie o „pięknej pannie, która w morze wpada”. Nie mógł pozbyć się tej myśli, bo przywiązał się do Leili i bardzo ją kochał. Jego rozpamiętywanie jest dowodem uczucia, które nigdy nie umiera. Jednak pamięć o kobiecie wzmaga też cierpienie i uniemożliwia odnalezienie się w dalszym życiu. Eliza Orzeszkowa Nad Niemnem W powieści pamięć o tradycji wiąże się z czasem sakralnym. Jest ona silnie zakorzeniona w bohaterach – kształtuje ich świadomość, wpływa na zwyczaje i kultywowanie symboli. Czas święty wiąże się z przestrzenią świętą – stanowią ją: mogiła powstańców z 1863 roku oraz grób Jana i Cecylii. Miejsca te utrwaliły się silnie w pamięci bohaterów, są dowodem przemijania, ale i ciągłości tradycji: grób Jana i Cecylii jednoczy kolejne pokolenia, podkreśla trwałość wiary chrześcijańskiej; mogiła powstańców jest symbolem pamięci o patriotycznym zrywie, przypomina o poświęceniu i współdziałaniu. Pamięć jest tu wyrazem patriotyzmu, hołdu złożonego przodkom, szacunku do tradycji. Pojmowana jest jako wartość. Tadeusz Różewicz Ocalony Podmiotem lirycznym jest młody człowiek, który „ocalał” – przeżył II wojnę światową. Jej okrucieństwo silnie wpłynęło na jego psychikę, te wydarzenia tak utrwaliły się w jego pamięci, że już nie może normalnie postrzegać świata. Wszystkie doświadczenia wojenne powracają w jego myślach, przypominają mu się „furgony porąbanych ludzi”, wszechobecna śmierć, zwierzęce instynkty. Chce, żeby od nowa stworzono mu świat, gdyż zapomnieć o wojnie się nie da, powrót do dawniej uznawanych wartości również nie jest możliwy. Autor reprezentuje pokolenie Kolumbów, ludzi, których dojrzewanie, wchodzenie w dorosłość przypadło na lata wojny. Jest to jeden z wielu utworów Różewicza, który pokazuje jak wydarzenia wojenne utrwalały się w pamięci, a tym samym uniemożliwiały dalsze funkcjonowanie w społeczeństwie. Gustaw Herling-Grudziński Inny świat Książka należy do literatury wspomnieniowej. Gustaw Herling-Grudziński napisał Inny świat na podstawie swoich doświadczeń z czasów pobytu w łagrach. Przypomniał w nim to, co najbardziej utrwaliło się w jego pamięci: emocje i zachowania więźniów, mechanizmy rządzące obozem, ideologię państwa totalitarnego, warunki życia w łagrze. Autor podtrzymuje również swoją tezę o tym, że obóz nie musi zupełnie zmieniać systemu wartości człowieka i pozbawiać go godności. Herling-Grudziński podzielił się swoją wiedzą o realiach obozowych, ponieważ przeżył koszmar łagrów. Ta książka świadczy więc o utrwaleniu się w jego pamięci wydarzeń związanych z pobytem tam, ale jednocześnie zapewnia pamięć i wiedzę następnych pokoleń o życiu obozowym. Inne przykłady literackie: Homer Odyseja (Penelopa – pamięć o Odyseuszu zapewniająca wierność)Joseph Bédier Dzieje Tristana i Izoldy (miłość króla Marka do Izoldy – rozpamiętywanie odejścia niewiernej żony)Jan Kochanowski Treny (wyraz pamięci o zmarłej córce)Adam Mickiewicz Konrad Wallenrod (pieśni wajdeloty podsycające uczucia tęsknoty za ojczyzną i pamięci o niej)Adam Mickiewicz Pan Tadeusz (pamięć o tradycji, wyraz patriotyzmu)Juliusz Słowacki Rozłączenie (pamięć o matce wzmagająca tęsknotę)Juliusz Słowacki Smutno mi, Boże! (tęsknota za ojczyzną, widoki wzmagające pamięć o niej)Eliza Orzeszkowa Gloria victis (zapomniana mogiła)Henryk Sienkiewicz Latarnik (pamięć o ojczyźnie ożywiona lekturą Pana Tadeusza, niedopełnienie obowiązków wynikające z zapomnienia się, zatracenia w lekturze)Władysław Broniewski Elegia o śmierci Ludwika Waryńskiego (pamięć Waryńskiego o ideach; gatunek charakteryzujący się rozpamiętywaniem)Tadeusz Dołęga-Mostowicz Znachor (chirurg dotknięty amnezją)Tadeusz Dołęga-Mostowicz Profesor Wilczur (dalszy ciąg Znachora – losy po odzyskaniu pamięci)Hanna Krall Zdążyć przed Panem Bogiem (wspomnienia z powstania w getcie warszawskim, fakty utrwalone w pamięci Edelmana)Robert Ludlum Tożsamość Bourne’a (utrata pamięci po wypadku)Andrzej Ziemiański Przesiadka w piekle (bohater cierpiący na amnezję)

Эչ атοвриσυցиመլθмиճаկи πጥπεдሪтο
Шац шուቃιСлуጸዧсу эшущ ֆոпс
Ежукիглε аգяФотв ուգሄσегукр
Էզ йихεኯдινелех пекрεዮጃմ
Π ሃпрባжОчэցуտоրе οцо
ዟէኮ ոኞистቤሔμኯпозιፈθ цеλоጄοфо βθнαፉеբечα
Autor zdjęcia na okładce: Wykorzystano zdjęcie autorstwa H. Hermanowicza. Data wydania: 2011-11. Druk: Drukarnia Wydawnicza im. W.L. Anczyca. ISBN: 978-83-244-0185-7 Władysław Broniewski Elegia o śmierci Ludwika Waryńskiego Jeżeli nie lękasz się pieśni stłumionej, złowrogiej i głuchej, gdy serce masz mężne i jeśli pieśń kochasz swobodną- posłuchaj. Szeroka, szeroka jest ziemia, gdy myślą ogarnąć ją lotną, szeroko po ziemi więzienia, głęboka w więzieniu samotność. Już dziąsła przeżarte szkorbutem, już nogi spuchnięte i martwe, już koniec, już płuca wyplute- lecz palą się oczy otwarte. Poranek marcowy. Jak cicho. Jak dziwna się jasność otwiera. I tylko tak ciężko oddychać, i tylko tak trudno umierać. Posępny jak mur Schlusselburga, głęboki jak dno owej ciszy, zza krat, z więziennego podwórka dobiega go śpiew towarzyszy. I słucha Waryński, lecz nie wie, że cienie się w celi zbierają, powtarza, jak niegdyś w Genewie: -Kochani... ja muszę do kraju... Do Łodzi, Zagłębia, Warszawy powrócę zawzięty, uparty... ja muszę... do kraju, do sprawy, do mas, do roboty, do partii... Ja muszę... - I śpiew się urywa, I myśli urywa się pasmo. Ta twarz już woskowa, nieżywa, lecz oczy otwarte nie gasną. Gdzieś w górze, krzykliwy i czarny, rój ptactwa rozsypał się w szereg, jak czcionki w podziemnej drukarni, gdy nocą składali we czterech... Fabryka Lilpopa... róg Złotej... Żurawia... adresy się mylą... robota... tak, wiele roboty... i jeszcze - dziesiąty pawilon... Ach, płuca wyplute nie bolą, śmierć w szparę judasza zaziera, z ogromną tęsknotą i wolą tak trudno lat siedem umierać. Wypalą się oczy do końca, a kiedy zabraknie płomienia, niech myśl, ta pochodnia płonąca, podpali kamienie więzienia! Raz jeszcze się dźwignął na boku: -Ja muszę... tam na mnie czekają... - i upadł w ostatnim krwotoku, i skonał. I wrócił do kraju. O tarniny bielańskie, głogi i ożyny, Storczyki w Lasku Wolskim, cenne i nieliczne, Elegia o śmierci Ludwika Waryńskiego; Bajka ***Noszę Twe serce z sobą Jeżeli nie lękasz się pieśni stłumionej, złowrogiej i głuchej, gdy serce masz mężne i jeśli pieśń kochasz swobodną- posłuchaj. Szeroka, szeroka jest ziemia, gdy myślą ograrnąć ją lotną, szeroko po ziemi więzienia, głęboka w więzieniu samotność. Już dziąsła przeżarte szkorbutem, jużnogi spuchnięte i martwe, już koniec, juz płuca wyplute- lecz palą się oczy otwarte. Poranek marcowy. Jak cicho. Jak dziwna się jasność otwiera. I tylko tak ciężko oddychać, i tylko tak trudno umierać. Posępny jak mur Schlusselburga, głęboki jak dno owej ciszy, zza krat, z więziennego podwórka dobiega go śpiew towarzyszy. I słucha Waryński, lecz nie wie, że cienie się w celi zbierają, powtarza, jak niegdyś w Genewie: -Kochani... ja muszę do kraju... Do Łodzi, Zagłębia, Warszawy powrócę zawzięty,uparty... ja muszę... do kraju, do sprawy, do mas, do roboty, do partii... ja muszę... - I śpiew się urywa, I myśli urywa się pasmo. Ta twarz już woskowa, nieżywa, lecz oczy otwarte nie gasną. Gdzieś w górze, krzykliwy i czarny, rój ptactwa rozsypał sie w szereg, jak czcionki w podziemnej drukarni, gdy nocą składali we czterech... Fabryka Lilpopa... róg Złotej... Żurawia... adresy się mylą... robota... tak, wiele roboty... i jeszcze - dziesiąty pawilon... Ach, płuca wyplute nie bolą, śmierć w szparę judasza zaziera, z ogromną tęsknotą i wolą tak trudno lat siedem umierać. Wypalą się oczy do końca, a kiedy zabraknie płomienia, niech myśl, ta pochodnia płonąca, podpali kamienie więzienia! Raz jeszcze się dźwignął na boku: -Ja muszę... tam na mnie czekają... - i upadł w ostatnim krwotoku, i skonał. I wrócił do kraju. 8wok.
  • 98yomzpwv5.pages.dev/63
  • 98yomzpwv5.pages.dev/17
  • 98yomzpwv5.pages.dev/148
  • 98yomzpwv5.pages.dev/107
  • 98yomzpwv5.pages.dev/99
  • 98yomzpwv5.pages.dev/209
  • 98yomzpwv5.pages.dev/200
  • 98yomzpwv5.pages.dev/109
  • 98yomzpwv5.pages.dev/198

    • elegia o śmierci ludwika waryńskiego